-
1 absolvo
absolvo, ĕre, solvi, sŏlūtum - tr. - [st1]1 [-] détacher, délier, dégager, laisser libre. - Apul. M. 9, 22 ; 11, 16, etc. - vinclis absoluti, Tac. An. 12, 37: dégagés de leurs fers. - lingua absoluta gutture, Plin. 11, 172: langue détachée du gosier. - te absolvam brevi, Plaut. Ep. 466: je t'expédierai promptement (j'en aurai vite fait avec toi). --- cf. Aul. 520 ; Ps. 1231. [st1]2 [-] dégager de, délier de, débarrasser de. - ab aliquo se absolvere, Cic. Com. 36: se libérer au regard de qqn. - aliquem cura absolvere, Sall. Macr. 19: débarrasser qqn d'un souci. - absolvere aliquem, Plaut. Most. 652, payer qqn. --- cf. Ep. 631 ; Ter, Ad. 277 [st1]3 [-] acquitter, absoudre. - Cic Clu. 105; Tusc. 1, 98 ; Verr. 2, 74. - omnibus sententiis absolvi, Cic. Verr. 4, 100: être acquitté à l'unanimité des suffrages. - majestatis absolvi, Cic. Clu 116: être acquitté du chef de lèse-majesté. - capitis absolvi, Nep. Mill. 7, 6: être acquitté d'une accusation capitale. --- cf. Paus. 2, 6. - improbitatis absolvi, Cic. Verr. 1, 72: être absous du grief de malhonnêteté. - cf. Tac. An. 3, 78 ; 4, 13 ; 13, 30. - ambitu absolvi, Cic. Cael. 78: être absous du chef de brigue. - crimine absolvi, Liv. 8, 22 3: être absous d'une accusation. - caede hostis se absolvere, Tac. G. 31: se racheter par le meurtre d'un ennemi. - cf. Tac. An. 1, 74 ; 13, 21. - absolvere aliquem suspicione regni, Liv. 2, 8, 1: absoudre quelqu'un du soupçon d'aspirer à la royauté. - de praevaricatione absolutus, Cic. Q. 2, 16, 3: absous du chef de prévarication. - absolvere aliquem peccato, Liv. 1, 58, 10: absoudre qqn d'une faute. - se absolvere, Sen. Ir. 1, 14, 3: s'absoudre. - fidem absolvere, Tac. H. 2, 60: absoudre la fidélité. --- cf. Sen. Ben. 3, 6, 2. [st1]4 [-] achever [des labours, un édifice, un sanctuaire]. - Varr. R. 1, 32, 1; Cic Off. 3, 33; Att. 12, 19, 1. - Catone absoluto, Cic. Or. 35: mon Caton [de Senectute] étant achevé. - absolvi beata vita sapientis non potest, Cic. Fin. 2, 105: la vie heureuse du sage ne peut se parachever. - paucis verum absolvere, Sall. C. 38, 3: dire toute la vérité en peu de mots. - cf. Sall. J. 17, 2; 33, 12, 2. [st1]5 [-] absol. achever un développement, un exposé. - uno verbo absolvere, Plaut. Rud. 653: dire tout d'un mot. - absolvere de Catilinae conjuratione paucis, Sall. C. 4, 3: sur la conjuration de Catilina faire un exposé complet en peu de mots. -
2 sententia
sententia ae, f [SENT-], a way of thinking, opinion, judgment, sentiment, thought, notion, purpose, determination, decision, will, desire: de hac re eius sententia, T.: sententiae atque opinionis meae volui esse participes: adhuc in hac sum sententiā, ut, etc.: variis dictis sententiis, quarum pars censebant, etc., Cs.: locos ac sententias huius disputationis tradere, extracts and leading thoughts: si honestatem tueri ac retinere sententia est, if one's purpose be: stat sententia tradere, etc., she is resolved, O.: sic stat sententia, O.: de cognatorum sententiā manu missi, according to the wish: de omnium sententiā pronuntiatum, unanimously: quod quem umquam de suā sententiā facere ausum? on his own responsibility, L.—Prov.: Quot homines, tot sententiae, many men, many minds, T.—Abl. with pron poss. or genit.: errat longe meā quidem sententiā, in my judgment, T.— With ex: Istuc tibi ex sententiā tuā obtigisse laetor, to your satisfaction, T.: ex meā sententiā rem p. gessimus, as I wished: evenisse ex sententiā? satisfactorily, T.: ex sententiā navigasse, prosperously.—Esp., in taking an oath: (maiores) iurare ex sui animi sententiā quemque voluerunt, to the best of his knowledge and belief, i. e. conscientiously: ex mei animi sententiā, inquit, ut non deseram, etc., without mental reservation, L.: Ex tui animi sententiā tu uxorem habes? Non hercule, inquit, ex mei animi sententiā, in all sincerity...? no, not to suit me.—An official determination, decision, sentence, judgment, vote: quos priores sententiam rogabat: factum est senatūs consultum in meam sententiam: decerni cunctis sententiis, unanimously: victos paucis sententiis, by a small majority, L.: meae partes exquirendae magis sententiae quam dandae sunt, i. e. my office is to put the question rather than to vote, L.: in eam sententiam ire, to support the resolution, L.: omnibus sententiis absolvi (in a conference of judges): sententiam dicere, pronounce judgment. —Sense, meaning, intent, signification, idea, notion: oratione quam sententiā lenior, in language than in meaning: quod dicitur habet hanc, ut opinor, sententiam: cuius praecepti tanta vis, tanta sententia est, ut, etc., such depth of meaning.—A thought expressed, sentence, period: dum de singulis sententiis breviter disputo: Est brevitate opus, ut currat sententia, etc., H.— An aphorism, apophthegm, maxim, axiom, saying: selectae brevesque sententiae: sapientibus sententiis ornata oratio.* * *opinion, feeling, way of thinking; thought, meaning, sentence/period; purpose -
3 absolvo
ab-solvo, solvī, solūtum, ere1) отделять ( lingua absoluta a gutture PM — о лягушках); отвязывать (sc. asinum Ap; canem Amm); отворять ( valvas stabuli Ap)2)а) освобождать (vinclis T и a vinculis Pl; domum ex pignoribus Dig)loca nebularum noctibus absoluta Pall — места, не знающие ночных тумановб) избавлять (aliquem cura Sl; populum Romanum bello T; aliquem timoris Sen; se a. ab aliquā re C)3) освобождать (от обвинения), оправдывать (по суду) (aliquem alicujus rei, aliquā re и — редко — de aliqua re)a. aliquem suspicione alicujus rei L — снять с кого-л. подозрение в чём-л.a. aliquem capitis Nep — не приговаривать к смертной казни (помиловать) кого-л.4) доводить до конца, заканчивать, завершать (opus Cs; libellos Su; rem inchoatam C)a. beneficium suum L — довести своё благодеяние до конца6) (покороче) излагать, рассказыватьde aliquā re a. uno verbo Pl (paucis Sl) — вкратце рассказать о чём-л.7) выполнять ( promissa Vr)8) ( о должниках) рассчитываться, платить, оплачивать (aliquem Pl, Ter; creditorem Dig) -
4 freisprechen
freisprechen, jmd., d. i. a) dispensieren, s. entbinden. – b) als Richter etc. freisprechen von etwas, solvere, absolvere alcis rei od. alqā re od. de alqa re. – alqm exso lvere alqā re (losmachen von etc.). – alqm liberare alqā re od. alcis rei (befreien von etc.). – jmd. von aller Schuld freisprechen, alqm extra culpam esse iudicare: vor Gericht freigesprochen werden, liberatum discedere; innocentem od. innoxium absolvi; ex iudicio emergere; periculo liberari (wenn man in Gefahr schwebte, verdammt zu werden); elabi (entkommen, nur mit Mühe der Verdammung entgehen); einstimmig, omnibus sententiis absolvi.
-
5 sententia
ae f. [ sentio ]1) мнение, взгляд ( sententiam mutare C)in sententiā manere (permanere, perseverare) C — оставаться при своём мненииquot homines, tot sententiae погов. C — сколько голов, столько умовde (ex) sententiā alicujus C — в соответствии с чьим-л. мнением или пожеланиемsententiam alicujus sequi C — разделять чьё-л. мнениеex animi mei sententiā C, Sl etc. — по моему глубокому убеждению или (в клятвах) клянусь совестью2) решение, намерение, воляstat (или est) s. Hannibăli L — Ганнибал решилex animi sententiā C — в соответствии с желанием, как того хотелось (хочется)omnia essent ex sententiā, si... C — всё обстояло бы как нельзя лучше, если бы...3) образ мыслей ( Aristippi C)4) ( в голосовании) голосsententiam dicere C (ferre, dare L) — подавать голос, голосоватьin sententiam alicujus discedere или (pedibus) ire L — присоединиться к чьему-л. мнению5) голос судьи, суждение, приговор ( omnibus sententiis absolvi C)in hanc sententiam C, L — в следующем смысле, следующим образом ( loqui C)7) изречение, сентенция ( gravis C); положение, мысль ( philosophorum C)8) (пустая) фраза (sententiarum strepitus Pt) -
6 sententia
sententĭa, ae, f. [st1]1 [-] façon de penser, sentiment, avis, opinion, jugement. - manere in sententia, Sall.: persister dans son opinion. - quot homines, tot sententiae, Ter. Phorm.: autant d'hommes, autant d'avis. - decedere de sententia, Cic.: changer d'avis. - eorum sum sententiae qui... Liv.: je pense comme ceux qui... - in hac sum sententia, ut... Cic. Fam. 4: je suis d'avis que... - meā quidem sententiā: à mon sens, selon moi. - de sententiâ alicujus, Cic. Cael. 29: sur la foi de qqn. - ex animi mei sententia: d'après ce que je pense au fond de mon cœur, en mon âme et conscience (formule de serment). [st1]2 [-] projet, intention, détermination, résolution, vues, volonté, désir, voeu. - si tueri sententia est... Cic. Off. 3: si l'on veut défendre... - postquam ipsi sententia stetit... Liv.: quand il fut décidé à... - sic stat sententia, Ov. M. 1: c'est une résolution arrêtée. - ex sententia: à souhait (à mon gré, à ton gré...). [st1]3 [-] avis (émis dans une délibération), motion; vote, suffrage, décision, sentence, arrêt. - consilio, ratione, sententiā, Cic.: par la sagesse, par la raison, par de bons avis. - in meam sententiam, Cic. Att. 4: conformément à mon avis. - sententiâ Planci, Cic.: sur la proposition de Plancus. - sententiam dividere, Sen. Vit. Beat. 3, 2: scinder la motion (diviser la motion en deux parties). - exquirere sententias, Liv. 8: recueillir les voix. - sententiam dicere (ferre, dare): exposer son avis, voter. - pro sententia dixit ut... Tac.: il opina pour que... - pedibus ire in sententiam alicujus: se ranger à l'avis de qqn. - sententias in urnam conjicere: jeter les bulletins dans l'urne. - absolvi omnibus sententiis (paribus sententiis): être acquitté à l'unanimité des suffrages. - sententiam dicere (ferre), Cic.: porter un arrêt, rendre un jugement. - senatûs sententia: décision du sénat, sénatus-consulte. - sententia tristis, Cic. Tac.: sentence fatale, arrêt de mort. [st1]4 [-] sens, signification, le fond (par opposition à la forme, verba) - cujus praecepti tanta sententia est, Cic.: telle est la portée de ce précepte. - sententiam legis sequi, Cic.: s'attacher à l'esprit de la loi. - plures sententias accipi, Auct. Her. 4: avoir plusieurs acceptions. - verbis Graecis in hanc sententiam eum allocutus est, Tac.: il lui adressa en grec une phrase dont voici le sens. - earum (litterarum) sententia haec est, Sall.: voici quelle était le fond de cette lettre. - copia sententiarum atque verborum, Cic. Tusc. 2: la richesse du fond et de la forme. - apte, sine sententiis dicere, Cic.: parler avec élégance, mais sans idées. [st1]5 [-] pensée (formant un sens), idée exprimée, phrase, période. - ut sententia currat, Hor. S. 1, 10, 9: pour que la pensée marche rapidement. - de singulis sententiis breviter disputare, Cic. Phil. 13: commenter brièvement chacune des phrases (d'une lettre). - clausulae sententiarum, Quint. 9, 3, 45: fins de phrases. [st1]6 [-] pensée saillante, maxime, sentence, trait brillant. - honestae voluntates, sententiae, actiones, Cic.: beaux sentiments, belles pensées, belles actions. - creber in reperiendis sententiis, Cic.: riche en grandes pensées. - testis mearum sententiarum, Hor.: témoin des vérités que j'exprime. - selectae Epicuri sententiae, Cic.: maximes choisies d'Epicure. - sensus argutā sententiā effulget, Tac.: l'idée est mise en relief par un trait ingénieux. [st1]7 [-] développement d'une pensée, amplification oratoire.* * *sententĭa, ae, f. [st1]1 [-] façon de penser, sentiment, avis, opinion, jugement. - manere in sententia, Sall.: persister dans son opinion. - quot homines, tot sententiae, Ter. Phorm.: autant d'hommes, autant d'avis. - decedere de sententia, Cic.: changer d'avis. - eorum sum sententiae qui... Liv.: je pense comme ceux qui... - in hac sum sententia, ut... Cic. Fam. 4: je suis d'avis que... - meā quidem sententiā: à mon sens, selon moi. - de sententiâ alicujus, Cic. Cael. 29: sur la foi de qqn. - ex animi mei sententia: d'après ce que je pense au fond de mon cœur, en mon âme et conscience (formule de serment). [st1]2 [-] projet, intention, détermination, résolution, vues, volonté, désir, voeu. - si tueri sententia est... Cic. Off. 3: si l'on veut défendre... - postquam ipsi sententia stetit... Liv.: quand il fut décidé à... - sic stat sententia, Ov. M. 1: c'est une résolution arrêtée. - ex sententia: à souhait (à mon gré, à ton gré...). [st1]3 [-] avis (émis dans une délibération), motion; vote, suffrage, décision, sentence, arrêt. - consilio, ratione, sententiā, Cic.: par la sagesse, par la raison, par de bons avis. - in meam sententiam, Cic. Att. 4: conformément à mon avis. - sententiâ Planci, Cic.: sur la proposition de Plancus. - sententiam dividere, Sen. Vit. Beat. 3, 2: scinder la motion (diviser la motion en deux parties). - exquirere sententias, Liv. 8: recueillir les voix. - sententiam dicere (ferre, dare): exposer son avis, voter. - pro sententia dixit ut... Tac.: il opina pour que... - pedibus ire in sententiam alicujus: se ranger à l'avis de qqn. - sententias in urnam conjicere: jeter les bulletins dans l'urne. - absolvi omnibus sententiis (paribus sententiis): être acquitté à l'unanimité des suffrages. - sententiam dicere (ferre), Cic.: porter un arrêt, rendre un jugement. - senatûs sententia: décision du sénat, sénatus-consulte. - sententia tristis, Cic. Tac.: sentence fatale, arrêt de mort. [st1]4 [-] sens, signification, le fond (par opposition à la forme, verba) - cujus praecepti tanta sententia est, Cic.: telle est la portée de ce précepte. - sententiam legis sequi, Cic.: s'attacher à l'esprit de la loi. - plures sententias accipi, Auct. Her. 4: avoir plusieurs acceptions. - verbis Graecis in hanc sententiam eum allocutus est, Tac.: il lui adressa en grec une phrase dont voici le sens. - earum (litterarum) sententia haec est, Sall.: voici quelle était le fond de cette lettre. - copia sententiarum atque verborum, Cic. Tusc. 2: la richesse du fond et de la forme. - apte, sine sententiis dicere, Cic.: parler avec élégance, mais sans idées. [st1]5 [-] pensée (formant un sens), idée exprimée, phrase, période. - ut sententia currat, Hor. S. 1, 10, 9: pour que la pensée marche rapidement. - de singulis sententiis breviter disputare, Cic. Phil. 13: commenter brièvement chacune des phrases (d'une lettre). - clausulae sententiarum, Quint. 9, 3, 45: fins de phrases. [st1]6 [-] pensée saillante, maxime, sentence, trait brillant. - honestae voluntates, sententiae, actiones, Cic.: beaux sentiments, belles pensées, belles actions. - creber in reperiendis sententiis, Cic.: riche en grandes pensées. - testis mearum sententiarum, Hor.: témoin des vérités que j'exprime. - selectae Epicuri sententiae, Cic.: maximes choisies d'Epicure. - sensus argutā sententiā effulget, Tac.: l'idée est mise en relief par un trait ingénieux. [st1]7 [-] développement d'une pensée, amplification oratoire.* * *Sententia, sententiae. Opinion et advis. Ce que une personne sent en son coeur, Sa fantasie.\Haec mea sententia. Plaut. C'est mon advis.\Si honestatem tueri ac retinere sententia est. Cic. Si tu as proposé de, etc.\Quod ad rem mea sententia maxime pertinet. Cic. Selon ma fantasie et advis, A mon jugement.\Diuina futuri sententia. Horat. Qui devine les choses futures, et les predit.\Dubia est sententia nobis. Ouid. Je ne scay, Je suis en doubte.\Sancta sententia. Lucret. A laquelle il ne fault toucher pour la cuider invalider.\Nec mea iam mutata loco sententia cedit. Virgil. Ma fantasie et volunté ne change point, Je persiste en mon opinion.\Animo sententia constat. Virgil. Cela est deliberé et arresté en moymesme.\Decedere sententia. Tacit. Changer d'opinion.\Ex sententia alicuius dicere. Cic. Selon l'opinion d'aucun.\Pensata sententia. Sil. Pensee et examinee.\Ponere suam sententiam. Quintil. Mettre et coucher par escript son opinion.\Positus in multis sententiis. Plaut. Celuy de qui les uns parlent bien, les autres parlent mal.\Rogatus sententiam. Sallust. A qui on a demandé son opinion.\Scire sententiam alicuius. Terent. Son opinion et advis.\Sic stat sententia. Ouid. Je l'ay ainsi arresté et deliberé.\In ea sum sententia. Cic. Je suis de ceste opinion, Mon advis est tel.\Sic sententia est. Plautus. J'ay ainsi arresté en moymesme et deliberé.\Quae nunc animo sententia surgit? Virg. Quel advis te vient il en l'esprit?\Quae te sententia vertit? Virgil. Quelle chose t'a faict changer de propos et volunté?\- quianam sententia vobis Versa retro? Virg. Pourquoy avez vous changé d'advis et d'opinion?\Ex sententia nauigare. Cic. A son gré, souhait et vouloir.\Sententia. Quintil. La sentence du juge, Le jugé, Le dicton, L'arrest.\Candida sententia. Ouid. Sentence d'absolution.\Ferre sententiam de re aliqua. Quintil. Donner sa sentence.\Tristis sententia lata est. Ouid. Il a esté condamné par sentence.\Omnibus sententiis. Cic. Par l'opinion et deliberation de touts.\Verborum sententia. Lucret. Le sens et signification ou sentence des mots.\Sententia. Author ad Heren. Un dicton de bon enseignement, Mot doré, Une belle sentence.\Reficere sententia stomachum fatigatum. Quintil. Resjouir et resveiller de quelque belle sentence le juge qui desja est fasché de la longueur du plaidoyé. -
7 absolvo
ab-solvo, solvī, solūtum, ere, ablösen, loslösen, losmachen, I) eig.: asinum, Apul.: canem ante tempus, Amm.: valvas, los- od. aufmachen, Apul.: ranis prima (lingua) cohaeret, intima absoluta a gutture, Plin.: absolutus (lapis) segmenti modo, Plin. – II) übtr., losmachen, 1) befreien, a) übh.: se a Fannio iudicio (durch einen Urteilsspruch), Ggstz. alligare stipulatione Roscium, Cic.; vgl. iudicio absolvi a Fannio, Cic.: alqm regni suspicione, Liv.: v. Lebl., is demum annus populum Romanum longo adversum Numidam Tacfarinatem bello absolvit, Tac. – m. Genet., timoris, Sen.: tutelae absolvi, der V. enthoben werden, ICt. – anulum velut vinculum gestat, donec se caede hostis absolvat, bis er sich durch Erlegung eines Feindes davon befreit, Tac. Germ. 31. – b) vor Gericht usw., lossprechen, freisprechen (Ggstz. damnare, condemnare, punire), absol., m. Genet., Abl. u.m. de u. Abl., bis Catilina absolutus, Cic.: servus omnibus sententiis (einstimmig) absolvitur, Cic.: eādem formulā et damnari et absolvi, Val. Max.: rei facti egregie absolvuntur, Liv.: improbitatis, Cic.: capitis, Nep.: iniuriarum, Conif. rhet.: adulterii, Tac.: alqm commotae crimine mentis, Hor.: alqm crimine stupratae matris familiae, Liv.: reos culpā, Ov.: se peccato, Liv.: de praevaricatione, Cic. – absolvit Veneri, spricht ihn davon los, daß er der Venus und ihrem Tempel noch etwas schuldig sei, Cic. Verr. 2, 22: fidem absolvit, verzieh ihnen ihre Treue, Tac. hist. 2, 60. – 2) jmd. loslassen, entlassen, abfertigen, expedieren (s. Brix Plaut. capt. 727. Lorenz Plaut. most. 637), hoc primum te absolvo, das sage ich dir gleich vorweg, Plaut.: te absolvam brevi, Plaut. – insbes.: α) einen Gläubiger abfertigen, befriedigen, bezahlen (s. Lorenz Plaut. most. 637), alqm, Plaut. u. Ter.: creditorem, ICt. – β) erzählend abmachen, abfertigen, paucis absolvit, ne moraret diutius, Pacuv. fr.: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, Sall.: cetera quam paucissimis absolvam, Sall.: uno verbo absolvam, Plaut.: locorum situm carptim breviterque absolvam, Amm. (vg. M. Hertz Ind. lectt. Vrat. 1874. p. 11). – dah. m. folg. Acc. u. Infinit. = die kurze Notiz geben, damit abfertigen, Solin. 2, 11. – γ) eine Frage lösen, scripturarum quaestiones, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 25, 6: m. folg. Relativsatz, quod quaerendum mihi occurrit, Macr. sat. 7, 6, 12. – dah. auch einen Traum auslegen, deuten, somnium, Sulp. Sev. chron. 1, 11, 6: visa regis, ibid.2, 2, 4. – 3) prägn., gleichs. abfertigen = fertig machen, vollenden, zu hoher Vollendung bringen (Ggstz. inchoare), tectum, Cic.: opera, Caes.: tecta urbis, Curt.: pensum suum (v. Schriftstellern), Varr.: unum quidque transigere (abtun), expedire (erledigen), absolvere (abfertigen), Cic.: eos (dialogos) confeci et absolvi nescio quam bene, sed ita accurate, ut nihil posset supra, Cic.: quid est quod ab eo absolvi et perfici debeat? Cic.: absolve beneficium tuum, vollende, kröne dein Verdienst, Liv.: promissa, erfüllen, Varr.
-
8 absolvo
ab-solvo, solvī, solūtum, ere, ablösen, loslösen, losmachen, I) eig.: asinum, Apul.: canem ante tempus, Amm.: valvas, los- od. aufmachen, Apul.: ranis prima (lingua) cohaeret, intima absoluta a gutture, Plin.: absolutus (lapis) segmenti modo, Plin. – II) übtr., losmachen, 1) befreien, a) übh.: se a Fannio iudicio (durch einen Urteilsspruch), Ggstz. alligare stipulatione Roscium, Cic.; vgl. iudicio absolvi a Fannio, Cic.: alqm regni suspicione, Liv.: v. Lebl., is demum annus populum Romanum longo adversum Numidam Tacfarinatem bello absolvit, Tac. – m. Genet., timoris, Sen.: tutelae absolvi, der V. enthoben werden, ICt. – anulum velut vinculum gestat, donec se caede hostis absolvat, bis er sich durch Erlegung eines Feindes davon befreit, Tac. Germ. 31. – b) vor Gericht usw., lossprechen, freisprechen (Ggstz. damnare, condemnare, punire), absol., m. Genet., Abl. u.m. de u. Abl., bis Catilina absolutus, Cic.: servus omnibus sententiis (einstimmig) absolvitur, Cic.: eādem formulā et damnari et absolvi, Val. Max.: rei facti egregie absolvuntur, Liv.: improbitatis, Cic.: capitis, Nep.: iniuriarum, Conif. rhet.: adulterii, Tac.: alqm commotae crimine mentis, Hor.: alqm crimine stupratae matris familiae, Liv.: reos culpā, Ov.: se peccato, Liv.: de praevaricatione, Cic. – absolvit Veneri, spricht ihn davon los, daß er der Venus und————ihrem Tempel noch etwas schuldig sei, Cic. Verr. 2, 22: fidem absolvit, verzieh ihnen ihre Treue, Tac. hist. 2, 60. – 2) jmd. loslassen, entlassen, abfertigen, expedieren (s. Brix Plaut. capt. 727. Lorenz Plaut. most. 637), hoc primum te absolvo, das sage ich dir gleich vorweg, Plaut.: te absolvam brevi, Plaut. – insbes.: α) einen Gläubiger abfertigen, befriedigen, bezahlen (s. Lorenz Plaut. most. 637), alqm, Plaut. u. Ter.: creditorem, ICt. – β) erzählend abmachen, abfertigen, paucis absolvit, ne moraret diutius, Pacuv. fr.: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, Sall.: cetera quam paucissimis absolvam, Sall.: uno verbo absolvam, Plaut.: locorum situm carptim breviterque absolvam, Amm. (vg. M. Hertz Ind. lectt. Vrat. 1874. p. 11). – dah. m. folg. Acc. u. Infinit. = die kurze Notiz geben, damit abfertigen, Solin. 2, 11. – γ) eine Frage lösen, scripturarum quaestiones, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 25, 6: m. folg. Relativsatz, quod quaerendum mihi occurrit, Macr. sat. 7, 6, 12. – dah. auch einen Traum auslegen, deuten, somnium, Sulp. Sev. chron. 1, 11, 6: visa regis, ibid.2, 2, 4. – 3) prägn., gleichs. abfertigen = fertig machen, vollenden, zu hoher Vollendung bringen (Ggstz. inchoare), tectum, Cic.: opera, Caes.: tecta urbis, Curt.: pensum suum (v. Schriftstellern), Varr.: unum quidque transigere (abtun), expedire (erledigen), absolvere (abfertigen), Cic.: eos (dialogos)————confeci et absolvi nescio quam bene, sed ita accurate, ut nihil posset supra, Cic.: quid est quod ab eo absolvi et perfici debeat? Cic.: absolve beneficium tuum, vollende, kröne dein Verdienst, Liv.: promissa, erfüllen, Varr. -
9 einstimmig
einstimmig, concinens (der Meinung nach harmonierend, Ggstz. discrepans). – conspirans (übereinstimmend, sowohl übh., v. Dingen, als der Gesinnung nach, von Pers.). – congruens (gleichförmig, harmonisch, Ggstz. dissonus). – consentiens (übereinstimmend der Meinung u. Gesinnung nach, Ggstz. dissentiens). – constans (mit sich übereinstimmend, sich gleichbleibend, z.B. rumores). – concors (von gleichem Sinne, einträchtig, einig, harmonierend, Ggstz. discors, v. Pers. u. Dingen). – mit ei. Lob, concentu laudantium (z.B. excipi): durch ei. Wahl des Volks, cunctis populi suffragiis (z.B. consulem declarari: u. regem creari): nach dem ei. Urteil aller ist etc., inter omnes constat mit folg. Akk. u. Infin. (es steht bei allen fest, daß etc.): ei. sein, concinere; conspirare; consentire: über etw., consentientem esse de alqa re (z.B. von fama omnium [allgemeiner Ruf]); uno ore od. unā et mente et voce consentire de alqa re (v. mehreren Pers.): mit jmd. über etwas, idem sentire in re od. de re, quod alius: alle sind darin einstimmig, hoc inter omnes convenit; in hoc omnes consentiunt od. omnes in ea re unum atque idem sentiunt: nicht ei. sein, dissentire, discrepare, in etwas, de alqa re. – Adv.unā voce. uno ore (wie aus einem Munde). – consentiente voce (mit zusammen einfallender Stimme, z.B. reliquam partem cantici referre = ei. einfallen in etc.). – clamore consentiente (mit einstimmigem Geschrei, z.B. poscere pugnam). – uno consensu. omnium [712] consensu. summo consensu. auch hl. consensu (nach allgemeiner Zustimmung). – omnium voluntate (nach allgemeinem Willen, einwillig). – uno animo atque unā voce (einmütig u. einstimmig, z.B. alqm defendere: u. proelium poscere). – omnibus sententiis. per omnium sententias (durch alle vor Gericht, im Senate etc. abgegebenen Stimmen, z.B. condemnari, absolvi: u. creari). – cunctis populi suffragiis (durch alle in den Komitien abgegebenen Stimmen, durch einstimmige Wahl, z.B. consulem declarari, regem creari). – constanter (sich gleichbleibend, z.B. nuntiavere manus cogi). – ei. etwas beschließen, communi sententiā statuere alqd: sie beschließen ei., ad unum omnes decernunt oder ita ut omnes ad unum consentiant decernunt m. folg. Akk. u. Infin.: man war ei. der Meinung, omnium in unum congruerunt sententiae: es wird etwas jmdm. ei. gemeldet, hinterbracht, alqd ad alqm unā omnium voce perfertur.
-
10 Stimmenmehrheit
Stimmenmehrheit, sententiae longe plurimae (der Senatoren, der Richter). – suffragia od. puncta longe plurima,n. pl. (der Bürger in den Komitien). – die St. haben, longe plurimum valere; magnis suffragiis superare; numero (sententiarum) vincere: einer geringen St. erliegen, paucis sententiis vinci: jmd. mit St. freisprechen, alqm copiose absolvere: durch große St. freigesprochen werden, sententiis fere omnibus absolvi; plenissime absolvi: durch sehr geringe St. verurteilt werden, perpaucis sententiis condemnari: die St. siegt, maior pars vincit: die St. entschied (im Senat) für dieselbe [2222] Meinung, pars maior in eandem sententiam ibat.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий
- Русский
- Французский